Ze waren bijna uit het straatbeeld verdwenen, maar binnenkort staan ze er weer. Verkiezingsborden, als aankondiging dat we naar de stembus mogen. In de meeste gemeenten staan de borden er sinds jaar en dag, bij lokale, provinciale en landelijke verkiezingen. Zo niet in mijn gemeente.
Net toen ik mocht warmlopen voor de Statenverkiezingen besloot de gemeenteraad het plaatsen van borden voortaan achterwege te laten. De politici van Castricum Kern(en) Gezond en de VVD hadden een brede coalitie-borst tegen de borden opgezet. Het CDA en andere partijen bleven besmuikt wegkijken van mijn argumenten, over romantiek van met je emmer met lijm door het dorp gaan, wiebelend op een keukentrap, poster en behangveger in de aanslag en dat soort pret, bij voorkeur ’s nachts, als het regent.
Meer serieus bleek ook mijn voorstel om digitale borden aan te schaffen aan dovemansoren gericht. Met digitale borden zouden we voor altijd kunnen afrekenen met posteroorlogen en plakploegen die elkaars posters wegscheuren, met gesubsidieerde landelijke partijen die hun enorme ‘kingsize’ affiches over jouw lullige zelfbetaalde lokale aanplaksel aanbrengen, net als er geen plaats op het bord meer is. Bracht ik in.
Ik vind nog steeds dat we met z’n allen een PDF’je moeten opsturen waardoor je met alle deelnemende partijen netjes naast en onder elkaar, in hetzelfde formaat digitaal op het bord verschijnt. Een kind kan de was doen, papierloos, geen troep op straat, duurzaam, en we kunnen op tijd naar bed.
Maar nee, niet dus. Dat gaan we niet doen. Te duur.
Van de burgemeester mocht ik op het laatste moment m’n emmertje behanglijm en rolletje posters tevoorschijn halen. Als ik zelf maar wat borden aanschafte, en ze de dag na de verkiezingen ook weer weghaalde. Ik heb een aardige burgemeester.
Niets veranderlijker dan een politicus. Het CDA heeft de bordenkwestie plotseling weer van stal gehaald. Ze zijn van gedachten veranderd. Zouden ze weten, de partijen die de borden opeens weer willen, dat nog 30 andere partijen de Kamer willen bestormen?
Ik voorspel de komende weken een lijmoorlog zoals die nog niet eerder is vertoond. Met plakbrigades die elkaar te lijf gaan en elkaar een plek op het bord betwisten. Voor 31 partijen is nooit voldoende plaats op de getimmerde houten bordjes in Castricum. Zelfs niet voor de helft, weet ik uit ervaring.
Toch jammer dat ik niet kan plakken voor mijn partij. Maar u ziet me terug. Volgend jaar.
Ron de Haan