Ik zat er klaar voor. Ik was voorbereid op wat ik hem wilde gaan zeggen als Ralph Castricum zich op zijn lobby langs de fractiekamers ook bij mij zou melden. Ik zou hem zeggen dat ik niets mét, maar natuurlijk ook niets tégen homo-zebrapaden heb. En dat ik niets heb met lege symboliek.
Van homovader Henny Huisman, die begin 2016 met het idee voor een zebra op de proppen was gekomen heb ik inmiddels moeten incasseren dat ik mij van Peppi en Kokki argumenten bedien. Wat staat voor kinderachtig, omdat ik Ralph Castricum met zijn partij Forza afserveer. In een reactie krijg ik van Henny nog de allerhartelijkste groeten, en of ik vooral ook wil publiceren dat ik hem heb geadviseerd om in plaats van een zebrapad, een groot homofestival te organiseren.
Dat doe ik met alle plezier. Ik lever daar meteen de beelden bij die ik heb overgehouden van bezoeken aan Lissabon en Sitges, kustgemeenten met een reputatie die tot ver buiten de landsgrenzen reiken, en waar gaybars in de halve stad en op de stranden jaarlijks aan duizenden vermaak bieden. Goed voor de acceptatie van diversiteit, en goed voor de toeristische economie.
Maar ja. Het is verder dus niet van een gesprek tussen Ralph en mij gekomen. Misschien gebeurt dat nog voordat we donderdag in de gemeenteraad over de motie gaan stemmen. En anders komt er later wel een moment.
Het punt dat ik zal maken is dat wanneer we met elkaar erkennen dat politieke legitimiteit begint bij democratisch gehouden verkiezingen, Forza in de Raad van Castricum niet bestaat. Niet deelneemt. Waaruit volgt dat de partij geen moties kan indienen. Geen fractie kan vormen. Geen fractievoorzitter heeft. Forza Castricum. Lege symboliek.
Ralph Castricum is sinds de breuk met zijn partij CKenG tot aan de volgende verkiezingen in 2018 zelfstandig Raadslid. Moties en initiatieven zie ik graag. Van hem. Mits hij zich laat zien en ze ondertekent, op persoonlijke titel. Uit de kast komen, heet dat.
Ron de Haan