De champagneglazen kunnen weer in de kast. Het was een week van drinken, glazen heffen en toosten. Met nieuwjaarsrecepties die eigenlijk netwerkborrels waren. Met toespraken en voornemens in ontvangsthallen bij kerstbomen die te lang waren blijven staan voor de kerstboomverbranding. En met vergaderingen waarin je na een halfuur al zag dat niemand bij de les was, behalve voor de borrel na afloop.

De gemeentereceptie was rustiger dan andere jaren. Het werd niet helemaal duidelijk wie ervan had afgezien, het gemeentebestuur of de lokale ondernemersvereniging, om het nieuwe jaar net als voorgaande jaren gezamenlijk met toespraken en een toost in te luiden. Politici, bestuurders, inwoners, ondernemers konden nu op twee avonden kort na elkaar naar verschillende locaties om elkaar de beste wensen mee te geven.

De burgemeester hield dit jaar een gloedvol betoog over kolen, gas en olie waarvan de voorraad echt op gaat raken, en dat we met elkaar over vuurwerk op oudejaarsdag moeten gaan praten. De gemeente steekt er elk jaar EUR 30000 in. Dat geld gaat niet op aan pijlen en duizendklappers, maar aan de schade die veroorzaakt wordt door het vuurwerk dat inwoners afsteken. Als het aan de burgemeester ligt gaat die 30 mille voortaan rechtstreeks in de kas voor een vuurwerkspektakel ergens op een centrale plek. En leggen we het geknal en geteister met vuurwerk in de rest van de gemeente aan banden.

Goed plan. Ik was zelf met oud en nieuw in Grenoble, waar ze al jaren gewend zijn om vuurwerkshows aan specialisten over te laten. Wat wel logisch is; voor je het weet organiseer je daar in de Chartreuze je eigen sneeuwlawines. In de politiek van Castricum is de vuurwerkdiscussie vooralsnog een pan met hete aardappelen die van jaar tot jaar haastig wordt doorgegeven.

Maar goed. Nadat de burgemeester de pioniers van de lokale energiecoöperatie in het zonnetje had gezet voor hun niet aflatende inzet voor een energieneutrale gemeente, was het tijd voor een gezamenlijke toost op het nieuwe jaar. Of iedereen die bij binnenkomst een goed gevuld glas had uitgereikt gekregen dat even in de lucht wilde steken.

Vroeg de burgemeester.

Hier en daar ging een glas omhoog.

‘Dat zijn er niet zoveel’, constateerde Castricums eerste burger.

Het moet er uit geflapt zijn voordat-ie het zelf besefte, bestuurders zouden het een ‘slip of the tongue’ noemen, maar ik vond de escape van de burgemeester, aangestaard door de grotendeels glasloze menigte in de gemeentehal meesterlijk, en van een ongekende gevatheid die de boeken in mag als snelste one-liner, uitgesproken in een nieuwjaarstoespraak, ooit:

‘Dan drinken jullie te snel’.  Zei de burgemeester.

Iedereen de beste wensen. Een mooi 2017 met liefde en gezondheid.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *